Co mi chodzi po glowie?

Wrocilismy z wakacji. Bylo calkiem fajnie ale nie super super. Pewnie przez pogode, spodziewalam sie upalow i te moje oczekiwania zderzyly sie nieco z rzeczywistoscia. Poza tym nie moge narzekac. Mieszkanko mielismy bardzo fajne tyle tylko, ze nie bylo zbyt czyste. Jedna rzecz tylko mi sie nie podobala - ceny!!!! No poprostu dramat. Euro sie teraz praktycznie zrownalo z funtem. Ja sobie zdaje sprawe, ze jak czlowiek jest na wakacjach to placi za wszystko extra ale niektore ceny czy ceny uslug mnie poprostu powalily. Np. plyn do mycia naczyc Fairy w Anglii to koszt jakies 70 pensow, tam w 'osiedlowym sklepiku' - £3.50. Glupi sos do makaronu w sloiku £5 (dwa razy co normalnie). Ale na glowie pobil wszystkich Aqua Park. Wejsciowka £25 ale.... szafka £4 plus £2 depozyt a za lezak dodatkowe £3.5 od osoby. Zestaw hot dog z cola i frytkami £9, w innym parku ten sam zestaw kosztowal £6.50. Generalnie sobie nie zalowalismy, ale to juz byla bezczelnosc wg. mnie.

W domu zmiany. Ali podczas naszej nieobecnosc zaprosila kilka agentow nieruchomosci, ktorzy wycenili mieszkanie. Niestety nie sa to powalajace wyceny. Ciekawe jest to, ze specjalnie z Jonem tego nie skonsultowala ani nie powiedziala co chce zrobic dalej. Oni maja dziwny uklad. No ale to nie moja sprawa, ja sie nie wtracam tym bardziej ze za mieszkanie nic nie place i jako jedyna potrzebuje lokum w Yorku wiec mnie sie nie spieszy.

Ali oficjalnie dostalan nowa prace w Game w Basingstoke i od 1 maja przenosi sie tam na stale (w tej chwili pracuje tam 4 dni w tygodniu). Glenn chyba tez, choc on mowi, ze moze dopiero w czerwcu bo jego dzial potrzebuje wiecej czasu aby sie przeniesc. Wczoraj tez nieco przypadkiem dowiedzialam sie, ze Glenn moze sie jednak wprowadzi na jakis miesiac. Hmmm super, nikt mi nic nie powiedzial. Ale generalnie zwisa mi to i powiewa bo cos czuje ze oni i tak niedlugo sie wyniosa (to tylko kwestia czasu) a mieszkanie bedzie sie dluuugo sprzedawac wiec tak czy siak Jon i ja bedziemy tam sami koniec koncow.

Andie tez dostala nowa prace. Tym razem wraca z Leeds do Yorku i bedzie pracowala na Universytecie, za miedza :) Niestety dopiero za trzy miesiace bo taki ma okres wypowiedzenia.

U mnie w pracy natomiast bez zmian. Dookola wszyscy albo odchodza, albo sie awansuja itd. a ja do konca nie wiem czego chce. Wiem jedno czas na zmiane. Moja praca jest super, wyrobilam juz sobie nawet nieco nazwisko 'w sektorze' ale wiele czynnosci sie powtarza, nie mam tutaj szansy na awans, jestem to juz ponad 3.5 roku no i Jon pracuje teraz w Coventry i wypadaloby byc teraz kolo niego.

Czuje sie na profesjonalnym rozdrozu. Poki co studiowalam, aby miec dobra prace i mam dobra prace w zawodzie no i co dalej? Oczywscie czas na lepsza prace ale do konca nie wiem czego chce. Tzn. w sumie wiem. Nie chce isc w zadne badania marketingowe, co mi sie jeszcze do niedawna usmiechalo. Chce pracowac w sektorze publicznym, przy duzych badaniach spolecznych a co. W koncu w 2011 bedzie nowy spis powszechny w UK. Ale aby dostac taka robote to.... jestem zdecydowanie za chuda w uszach. Odmozdzam sie i uwsteczniam w pracy. Wiem, wszyscy mowia, ze po studiach wykorzystuje sie 5% zdobytej wiedzy. Tesknie za moja dyscyplina, za metodami, za przedzialami ufnosci, bledami statystycznymi, doborem proby itd. Eh.

No i... w zasadzie wniosek nasuwa sie jeden. Potrzebny mi doktorat :) Nie wiem czy pisalam, ale w przyplywie szalenstwa jakiegos zlozylam podanie o stypendium doktoranckie na University of Southampton. Dobry uniwersytet, wysokiej klasy i co najwazniejsze 'research intensive' co oznacze, ze nawet w kryzysie rzad nie obetnie mu dotacji. No i oczywscie maja tam 'National Centre for Social Research'. Stypendium to oplacone czesne i £13,000 rocznie tax free przez trzy lata. No i.... 1 maja jade na rozmowe. Z tego co mowia mi znajomi w pracy, a oni znaja sie na rzeczy, to stypendium mam w kieszeni. Nie jest to jak wywiad o prace gdzie zawezyli wybor do kilku kandydatow ale poprostu chca mnie lepiej poznac, zobaczyc czy w rzeczywistosci 'wygladam' tak dobrze jak na papierze no i dopasowac mi promotora. Oczywiscie to tylko opinia moich kolegow wiec wszystko sie moze jeszcze zdarzyc. Jechac jade ale...

No wlasnie. Z jednej strony serce mi sie rwie ale z drugiej jest wiele dobrych argumentow aby jednak szukac normalnej pracy bo £13,000 przy moich aktualnych zarobkach to mi na waciki wystarczy. Oczywscie moglabym sprzedac auto (splace do konca kredyt i jeszcze mi moze troche zostanie), dorwac jakies chaltury no i uczyc na uniwerku. Nie musialabym mieszkac w Southampton tylko z Jonem gdzies pod Coventry, poltorej godziny pociagiem od uniwerku wiec da sie obrocic w ciagu dnia jak bedzie trzeba i to nawet bez auta. Mysle, ze to glowny argument, ktory przekona Jona. Ale... nadchodzi wesele do ktorego trzeba sie przygotowac a to wymaga pewnie wizyt w Polsce no i mnostwo innych kosztow, mam caly czas spora sume na karcie kredytowej do splacenia, chyba czas aby rozejrzec sie za domem (na wlasnosc) a moze i dziecmi? No i jak w takiej sytuacji zobowiazac sie do trzech lat studiow? No ale z drugiej strony to przeciez nie cyrograf, zawsze mozna wziac dziekanke, rozwlec studia itd. itp. Jestem przekonana, ze ta inwestycja czasu sie oplaci ale caly czas nie jestem pewna czy aby napewno dam rade. Jakbym miala zaczac w przyszlym roku to bym byla spokojniejsza, dlugi i samochod i wesele wszystko byloby 'posprzatane' a tak? Hmmmm.